Problemy polskiej polityki.

Często słyszymy negatywne komentarze na temat polityków w Polsce. Wybierani przez nas pośrednicy nie wywiązują się z obietnic złożonych przed wyborami. Deficyt w budżecie naszego kraju wzrasta. Media zajmują się sprawami mało ważnymi dla losów naszego państwa.

Dla potwierdzenia niezgodności obywateli z władzą, została przeprowadzona ankieta internetowa.

Co sądzisz o teraźniejszym premierze oraz prezydencie Polski?

Warto znac rządzące w naszym państwie główne partie polityczne, ich wartości i cele. Poniżej znajduje się link, który może pomóc w zapoznaniu się z partiami w Polsce.

>KLIK<

Terroryzm

Metoda działania polegająca na przemocy wobec pojedynczych osób aparatu władzy (terroryzm indywidualny) lub wobec przypadkowych członków społeczeństwa, przez zamachy na urzędy, lokale publiczne, koszary (terroryzm zbiorowy). Celem tych aktów przemocy jest wymuszenie ustępstw legalnych władz (np. religijnych, politycznych, społecznych). Celem działania terrorystów jest również destabilizacja władzy przez zastraszenie ludzi biorących udział w jej sprawowaniu. Podstawowymi środkami terrorystów są zabójstwa, zamachy bombowe, porwania.

Rodzaje terroryzmu

- terroryzm polityczny.
- terroryzm prawicowy
- fundamentalistów religijnych
- terroryzm nowych ruchów społecznych
- terroryzm kryminalny
- terroryzm indywidualny
- terroryzm zbiorowy
- terroryzm państwowy

Cyberprzemoc - zło XXI wieku.

Osoby korzystające z Internetu często są świadkami znęcania się, prześladowania, nękania oraz wyśmiewania innych w sieci. Dzieje się to często anonimowo. 

Pomimo, że akty cyberprzemocy może wyglądać niewinnie, to potrafią wyrządzać bardzo dużą krzywdę!

A oto krótka ankieta, która pokazuje jakie strony internetowe zawierają problem tytułowy.

źródło : zapytaj.onet.pl

Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat cyberprzemocy; jej skutków, poznać zasady bezpieczeństwa wejdź na stronę:

http://www.cyberprzemoc.pl/

Analfabetyzm

Poziom edukacji ludności odgrywa bardzo istotną rolę we współczesnym życiu społeczno-gospodarczym poszczególnych państw. Ludność lepiej

wykształcona jest na ogół bardziej innowacyjna i otwarta na nowe rozwiązania techiniczne i organizacyjne. W latach 90. poziom alfabetyzacji ( odsetek ludności powyżej 15 roku życia posiadającej umiejętności czytania i pisania ) krajów rozwiniętych wynosiła przeciętnie ok. 97,5 %, a w krajach rozwijających się - tylko 67 %
Głównym obszarem występowania analfabetyzmu jest kontynent afrykański, gdzie
w kilkunastu państwach poziom alfabetyzacji nie przekracza 50%. Do krajów tych należą:
Niger, Burkina Faso, Erytrea, Somalia, Mali i Sierra Leone – w Afryce oraz Nepal
i Afganistan – w Azji.
 

Zacofanie cywilizacyjne

Na wskutek kryzysów w niektórych krajach lub nieurodzaju (Afryka) w niektórych państwach, krajach jest ogromne zacofanie cywilizacyjne. Dzieje się tak z powodu braku pieniędzy na wysyłanie dzieci do szkoły a nawet budowy szkół. W kraju gdzie trudno o wodę nikt nie myśli o kształcenie tylko o przeżyciu. Jeśli jest brak szkół, nauczycieli itd. postępuję zacofanie cywilizacyjne, ludzie nie maja pojęcia o np: technice czy tez informatyce przez co używają prymitywnych narzędzi, natomiast brak umiejętności czytania jest spowodowany brakiem jakiejkolwiek wiedzy oraz szkół. Inne kraje starają się pomagać zacofanym cywilizacją dołączyć do pozostałych, jednak wciąż tego jest zbyt mało.

* Co tydzień ludność miejska powiększa się o milion osób
* 47% osób na świecie żyje za mniej 2 dolary dziennie
* 33% dzieci poniżej 5. roku życia cierpi z powodu niedożywienia
* Na świecie żyje 826 milionów ludzi nie pożywionych
* 40% ludności świata , czyli około 2,5 miliarda osób, nie ma dostępu do elektryczności
* Jeden dorosły na cztery jest nie piśmienny
* 4,9 miliarda, czyli 80% ludzkości, to mieszkańcy krajów rozwijających się
* 95 % osób chorych na AIDS żyje w krajach rozwijających się

Bezrobocie
 Na rozmiar zjawiska bezrobocia wpływ mają czynniki społeczne, ponieważ jest to zjawisko powstałe w społeczeństwie. Rozmiar bezrobocia zależy od systemu gospodarczego i aktualnie prowadzonej polityki krajowego rynku pracy. Związane jest zwykle z poziomem nowych inwestycji i trwałym zatrudnianiem pracowników w nowo powstałych i nowoczesnych zakładach pracy sektora publicznego lub prywatnego.

Przyczyny bezrobocia

• Relatywnie wysokie dla pracodawców koszty pracy, niepokrywające korzyści ekonomicznych płynących z zatrudnienia pracownika. Receptą jest obniżenie części tych kosztów, np. poprzez obniżenie podatków, czy płacy minimalnej. Jest to jednak przedmiotem kontrowersji natury politycznej.
• Niedopasowanie popytu i podaży na określony rodzaj pracy – bezrobocie strukturalne. Np. w gospodarce może być za dużo rolników w stosunku do faktycznych potrzeb rynku, a jednocześnie za mało chirurgów czy informatyków. Bezrobocie takie najczęściej dotyka sektory gospodarki o niskiej wartości dodanej, dużej konkurencji i wrażliwe na cykle koniunkturalne.
• Sztywne i opresywne dla pracodawcy prawo pracy. Pracodawcy mimo iż potrzebują w danej chwili pracowników, mogą obawiać się zatrudniania ze względu na potencjalne późniejsze problemy ze swobodnym zwalnianiem czy zapewnieniem określonych warunków pracy, którym nie są w stanie podołać.

• Prawna reglamentacja pracy – konieczność uzyskiwania państwowych bądź korporacyjnych pozwoleń oraz licencji na pracę. Efektem jest m.in. redukcja liczby pracowników mogących wykonywać dany zawód, a co za tym idzie wzrost bezrobocia i spadek konkurencyjności w branży.
• Między zakończeniem pracy w poprzednim miejscu pracy, a jej podjęciem w nowym mija pewien czas. Ten typ bezrobocia określa się mianem bezrobocia frykcyjnego i jest ono zazwyczaj niskie, a także nie ma istotnego wpływu na gospodarkę.
• Brak doświadczenia zawodowego wśród absolwentów. Dla pracodawcy adaptacja nowozatrudnionego do stanowiska pracy zwykle jest inwestycją, której np. w warunkach wysokiego bezrobocia nie ma sensu podejmować. Korzystniej jest zatrudnić pracownika doświadczonego.

Przyczyny i skutki kryzysu gospodarczego

 Obecny kryzys gospodarczy jest największym od czasów Wielkiego Kryzysu z lat trzydziestych ubiegłego wieku. Podobnie jak poprzedni miał swój początek w Stanach Zjednoczonych, skąd przeniósł się do Europy, co boleśnie odczuły gospodarki wielu państw Starego Kontynentu. Klasyczna definicja kryzysu mówi, że jego przyczyną jest  stan nierównowagi pomiędzy popytem a podażą w ujęciu globalnym. Skutki kryzysu mogą być różne. Najczęściej jest to spowolnienie gospodarcze (w skrajnych przypadkach zapaść), spadek produkcji, wzrost bezrobocia, zadłużanie się państwa (to może być także przyczyną) itd.

Skutki kryzysu to póki co skurczenie się Produktu Krajowego Brutto, spadek produkcji przemysłowej do poziomu z lat dziewięćdziesiątych, ponad 10% bezrobocie, dług publiczny przekraczający 80% oraz ponad siedmio procentowy deficyt budżetowy. Wszystkie te dane dotyczą ogólnie całej Unii Europejskiej. Tymczasem sytuacja z jednej strony Niemiec czy Austrii z około 5% bezrobociem, a z drugiej Grecji czy Hiszpanii, gdzie bez pracy pozostaje prawie co czwarty obywatel jest diametralnie różna. Gdzie są teraz europejscy zwolennicy polityki niedawnej „gwiazdy” lewicy, byłego premiera Hiszpanii Jose Zapatero?

Trudno jednoznacznie ocenić skutki kryzysu, w momencie, kiedy nie wiemy co zdarzy się w przyszłości. Polska tak naprawdę jeszcze nie odczuła jego skutków, choć z drugiej strony patrząc na statystykę bezrobocia, które od kilkunastu lat w naszym kraju wynosi 10 % można by rzec, że nasz kraj jest dotknięty permanentnym kryzysem. Jaka powinna być zatem konkluzja? Po pierwsze powinniśmy patrzeć realnie na otaczającą nas rzeczywistość. Musimy zdawać sobie sprawę z konieczności „zaciskania pasa” przez państwo  inna sprawa jaka część społeczeństwa.